Ile trzeba zapłacić za ubezpieczenie turystyczne gdy jedzie się na narty i dlaczego warto ten wydatek ponieść?

Warto dbać o ubezpieczenia turystyczne, szczególnie przed wyjazdem na narty. Oszczędzić sobie stresu związanego z leczeniem czy kosztami akcji ratunkowej. Oto kilka podstawowych faktów w temacie.

Skakać można, ale z ubezpieczeniem (fot. 520dc)

Po co komu ubezpieczenie turystyczne na narty?

Jakiś czas temu pisaliśmy o tym, dlaczego warto zadbać o standardowe ubezpieczenie narciarskie. Przypominamy: rzecz w tym, że chociaż korzystając z karty EKUZ można leczyć się w całej Unii Europejskiej oraz Norwegii, Islandii, Szwajcarii i Lichtensteinie, to jednak za wiele zabiegów trzeba płacić. W przypadku wyjazdów narciarskich istotne może być na przykład założenie gipsu – w Polsce jego koszty pokrywa NFZ, ale w wielu krajach trzeba za nie płacić z własnej kieszeni. Nawet kilkaset euro.

Na tym nie koniec. Jeśli na nartach zdarzy się wypadek i konieczna będzie interwencja ratowników górskich, w krajach takich, jak Słowacja, Austria i Francja trzeba będzie za nią zapłacić ekstra. W austriackim Sölden za pomoc na stoku trzeba zapłacić 170 euro. Jeśli jednak potrzebny jest transport helikopterem, cena rośnie. Może wynieść nawet 4 do 8 tys. euro. Kto nie ma ubezpieczenia narciarskiego będzie musiał zapłacić z własnej kieszeni.

W tym momencie pojawia się jednak pytanie…

Za co konkretnie się płaci?

Po pierwsze, za leczenie. Tak, jak ubezpieczenie turystyczne, także to narciarskie ma pomóc w pokryciu kosztów związanych z leczeniem. I nie chodzi o zwykłe przeziębienie, a o bardziej poważne, nagłe sytuacje. Na nartach mogą to być zwichnięcie czy złamanie nogi, ale też zawał albo wylew krwi do mózgu. Koszty leczenia powinny więc być podstawowym elementem polisy, na który należy zwrócić uwagę.

Transport helikopterem kosztuje sporo (fot. Böhringer Friedrich)

Po drugie, koszty ratownictwa. To bardzo ważna część polisy ubezpieczeniowej wykupywanej przed wyjazdem na narty. Tylko ona pozwoli na pokrycie kosztów ewentualnej pomocy na stoku czy akcji z użyciem helikoptera.

Po trzecie, za następstwa nieszczęśliwych wypadków. Jeśli już zdarzy się wypadek, to właśnie ta część polisy pozwoli na otrzymanie odszkodowania. Ubezpieczyciel wyliczy procent uszczerbku na zdrowiu, a później taki sam odsetek z kwoty, na którą opiewa polisa.

Po czwarte, ubezpieczenie OC. W tym przypadku chodzi o szkody, które można wyrządzić przy okazji wyjazdu na narty. Na przykład wtedy, gdy przez przypadek zostaną zniszczone narty innej osoby lub gdy inny uczestnik wypadku zostanie kontuzjowany.

Po piąte, ubezpieczenie sprzętu. W czasie wyjazdów narciarskich zdarza się, że narty czy buty zostawiane są choćby przed barem na stoku. Ta część ubezpieczenia pozwoli odzyskać chociaż część pieniędzy, gdy zostaną skradzione.

Wyprawa narciarska: piękne widoki, ale i niebezpieczeństwa (fot. Paaah)

Jakie są stawki i ile wynosi składka?

W zasadzie odpowiedzią na to pytanie jest kolejne: a ile mają wynosić? Każdy kupujący polisę samodzielnie ustala jej zakres oraz to, ile wynoszą poszczególne kwoty ubezpieczenia. W artykule opisującym ubezpieczenia turystyczne zwracamy uwagę na wysokie koszty leczenia za granicą. Pod tym względem nic nie zmienia się zimą – warto ubezpieczyć się na co najmniej 40 tys. euro.

Do tego dochodzą koszty ratownictwa – z reguły przy wyborze opcji ubezpieczenia należy jedynie zakreślić pole „amatorskie uprawianie narciarstwa” lub „pokrycie kosztów akcji ratunkowej”. Stawka zostanie wyliczona automatycznie. W przypadku stawki OC wartość polisy nie przekracza z reguły 20 lub 40 tys. euro, a NNW – 40 tys. zł. Warto ubezpieczyć sprzęt – w zależności od tego, jaki kto ma. Z reguły adekwatna kwota to około 2 tys. zł.

Stawki za taką polisę wahają się od 80 do 200 zł za osobę. W przypadku ubezpieczeń grupowych można liczyć na zniżki. Poniżej zestawienie na podstawie danych firmy ipolisa.pl: